ψιτ.ναι ψιτ!εσενα λεω..μικρε ,χαζουλικε μου εαυτε.ναι εσυ που σε καθε σου βημα φοβασαι , που  δενεσαι τοσο σφιχτα σε καθετι που απαγορευεται,εσυ που καποια βραδια ξενυχτας και με παρηγορεις χαμενος στις σκεψεις μου.εκεινες τις μικρες χορευτριες,ξερεις  της λογικης που αλλαζουν ρυθμο καθε λεπτο και ξελογιαζουν την ψυχη μου.βρε χαζουλη μου δεν εμαθες ακομη πως ευκολα πληγωνεσαι και χανεις το παιχνιδι?φυγε,τρεξε,μεινε.μακρια.
εχτες λοιπον ηταν μια περιεργη ,μια αλλοκοτη μερα που μονο σωστη δεν ηταν!ολα μου πηγαιναν στραβα.ξεχασα υποχρεωσεις και μαθηματα και κατεληξα να ευχομαι το τελος της ημερας μου αυτης να με οδηγουσε καπου.δεν με οδηγησε πουθενα.γιατι?γιατι ετσι γινεται καποιες φορες.ισως το περιτυλιγμα να ειναι απλα ενα περιτυλιγμα οπως η κατσαρολα θα ειναι για παντα μια κατσαρολα.συγγνωμη πολυαγαπημενε μου magritte αλλα  μπορει για σενα μια πιπα να μην ειναι μια πιπα ομως για μενα ενας βλακας θα ειναι παντα ενας βλακας!
γι αυτο σου λεω μικρε..σταματα πια να εισαι το μαυρο προβατο και keep walking γιατι αλλιως δεν θα αντεξεις.


καληνυχτα*