η διαθεση κυλιεται στα πατωματα, ξεκαρδιζεται με τις περιπετειες του σεβαχ. νοσταλγει το ταξιδι στις νοτιες ινδιες και ας μην εχει παει ποτε της. ερωτευεται στα χρονια της χολερας και βρισκει την γαληνη στην αναβυσσο.

" θα χιονισει ; " με ρωταει καθημερινα.
σηκωνω τους ωμους αδιαφορα.
" και ; εγω μια φορα το σ' αγαπαω δεν μπορω να το πω." της απανταω.
" το γελιο των ερωτευμενων ειναι σαν τα ονειρα των παιδιων. δεν θυμασαι; "
" ξεχασα, δεν μπορω να μου λειπεις. "
" φαε μελομακαρονο."
" κυλησου στο πατωμα. "
" κοιτα χιονιζει. "