και παλι πεζοδρομια βρεγμενα, πεφτει η ασφαλεια

και αποφασιζετε να παιξετε το σκοτεινο δωματιο.

εκει η παραφινη του μυαλου σου μοιαζει να ειναι λαμπερη. 

το 2 μπαινει μπροστα και αλλοι 7 -  8 - 9 φιλοι ακολουθουν.

αλλοι μπαινουν κι αλλοι βγαινουν μεσα στο παρτυ της ζωης.

εσυ φορας το καπελινο σου και λιγη τουρτα στο δαχτυλο 

σε συντροφευει. "τι θα γινεις οταν μεγαλωσεις?"

"τουρτα, χλιαρη, στην βιτρινα ενος ζαχαροπλαστειου"

και εσυ τολμας οπως ο ηρωας στην χιλιοπαιγμενη σου ταινια. 

κοιτας πισω, ναι πολυ πισω. ενας χρονος περασε. 

μετα κοιτας στον καθρεφτη, γερασες?

οχι, απλα γελας με οτι γουσταρες παλια

γελας, με τις ανησυχιες σου, τα παλια σου θελω. 

"και τωρα , τωρα τι" λες φωναχτα στον εαυτο σου?