αναμεσα λοιπον στο αγχος της εξεταστικης, την γκρινια για 

τα παραπανισια κιλα και τους γιατρους θυμηθηκα το 

blog μου και την γλυκια μου απολαυση να γραφω σε αυτο 

καθετι που με προβληματιζει.

και φυσικα ο τομεας στον οποιον θα  επικεντρωθω δεν ειναι 

αλλος απο αυτον που μας ταλανιζει ολους , ακομα και αυτους 

που πιστευουν πως ειναι απολυτα καλα. Φυσικα αναφερομαι

στο ερωτικο. αγορι γνωριζει κοριτσι, η πρωτη τους συναντηση

μαγικη για το κοριτσι, πιστευει πως ολα οσα ψαχνει υπαρχουν στο

προσωπο αυτο. Για καλη της τυχη ομως απογοητευμενη απο την 

μικρη ζωη της και με την βοηθεια φιλων αποφασιζει να μην 

ενθουσιαστει, βεβαια αναφερει αρκετα εκεινη την μαγικη συναντηση

και αδημονει να γνωρισει καλυτερα τον ανθρωπο που την εκανε να

νιωσει ετσι. αγορι λοιπον ενδιαφερεται για κοριτσι αρκετα. ερχεται

η δευτερη και η τριτη συναντηση  και το πραγμα φαινεται να κυλαει

και πανω εκει  αγορι εξαφανιζεται. και κοριτσι μενει μονο του να 

αναρωτιεται τι στο καλο εκανε λαθος, να αναρωτιεται αν εχει 

αυτη το προβλημα και αν πληγωθηκε τοσο που δεν μπορει να 

ανοιχτει ξανα. δεν ξερω και ισως να μην μαθω και ποτε και η 

αληθεια ειναι πως δεν με ενδιαφερει. αλλα αυτο το γιατι σου καιει 

το μυαλο και αναρωτιεσαι "μηπως ειμαι εγω η προβληματικη γκομενα".

αυτο που μου μενει απο ολη την ιστορια ειναι πως ανθρωποι θα 

περασουν πολλοι απο την ζωη σου και ειναι στο χερι σου ποιοι

θα αφησουν στιγμα σε αυτην και ποιοι θα περασουν αδιαφοροι.

μπορει να φταις, μπορει και οχι αλλα το καλυτερο για σενα και

τον ανθρωπο που αντικρυζεις ειναι να μην συμβιβαστεις και κυριως 

να μην συγκρινεις το παλιο με το καινουριο, μεγα λαθος που κανω

συνεχως. μπορει να ξαναγυρισει μπορει και οχι, αλλα δεν σκοπευω 

να κινησω την ζωη μου γυρω απο εναν ανθρωπο που δεν θελει.

γιατι οποιος θελει, μπορει. αλλα το χειροτερο απο ολα αυτα ειναι

πως καταβαθος συνεχιζω να πιστευω πως φταιω εγω και η 

ξενερωσια μου που οταν με πιανει δεν εχει ορια.

κριμα και μετα απο πολυ καιρο ενιωσα λιγο χαρουμενη.