σιγορουφαω το κρασι μου. πηγε αργα και ποιος γυρναει; 

γελαω με την μοιρα μας και σου ζητω συγνωμη, συγνωμη

για ολες τις πληγες του κοσμου,  για την δικη σου πληγη.

χορεψε για εμας,  προσταζω την ηλιοκαμενη μου μνημη. 

το γελιο σου αναλγητικο, τελειωσαν οι λεξεις. 

η ηρεμη δυναμη , ο ανθρωπος μου εσυ.

*γιατι απλα ειναι η δευτερη φορα που μετανιωνω τοσο πολυ.