ουφ

απολογισμος.                                                       

τα παραθυρα κλεινουν και οι τοιχοι χαμογελουν. "welcome back" φωναζουν ηδονικα και το τσιγαρο του καλοκαιριου αργοπεθαινει στις σταχτες του. τα παιδια σιγα σιγα σωπαινουν και αρχιζουν την καθημερινη κρεβατομουρμουρα. παιρνεις μαζι σου και το πρωτο πουκαμισο ,εκεινο το ασπρο το ελαφρυ γιατι "μια ψυχρα το βραδυ την εχει". φορας την καινουρια σου κολωνια, τιναζεις μια τελευταια φορα τα μαλλια μπροστα στον καθρεφτη και αρπαζεις την τσαντα. ο ηχος της πετρας που  γραφει πανω της "fyck you" στο πατωμα σε τρομαζει. σκυβεις να την μαζεψεις και αναπολεις.

το καλοκαιρι  ξεκινησε στραβα. κατι η εξεταστικη που με βασανιζε, κατι ο χωρισμος που με διελυσε και κατι αλλα ψιλα. αποχαιρετησα λοιπον την θεσσαλονικη δακρυβρεχτα και με το ραδιοφωνο να παιζει το "I will survive babe" στην διαπασων.

το νερο της πισινας μου τσουζει τα ματια και ενα μικρο πλασματακι με πιτσιλαει ασταματητα. η μαμα γελαει και το βραδυ τρωμε λουκουμαδες με σοκολατα. μετα σειρα εχει η υπνοθεραπεια ή καμια ταινια στο δωματιο. ποσο ομορφα νιωθεις. στην Σαρτη η ζωη ειναι ωραιαα.

welcome to ποσειδαρα , λεει η ταμπελα και αναρωτιεμαι αν βλεπω σωστα. σαν παραβατης μπηκα και εγω απο την παραλια σε αυτον τον μικρο χαμο και καθε μερα "μεθουσα" με μπυρες-νερο. δεν θα ξεχασω τα καλλιστεια και εκεινον τον τρελο που με εσυρε για βραδινο μπανιο στις 6 το πρωι παρεα με την πατεριτσα του. μα κυριως δεν θα ξεχασω το ποσο ευκολο ηταν να γνωρισεις παρεες, να γελασεις, να πεις την βλακεια σου και να χορεψεις βρε αδερφε!του χρονου περισσοτεροο*

νεξτ στοπ Πηλιο. ο αγερας σου βιαζει τα μαλλια και το φουσκωτο τρεχει σαν τρελο. ξεκαρδιζεσαι στα γελια με την μαχη και το πρασινο της τσεμπερι. η νιτσεραδα κολλαει πανω σου και μυριζεις θαλασσα. ποσο πολυ την αγαπας την πολυταραχη αυτη κυρια. η μεση σου ποναει ακομα απο τις πετρες στην σκηνη ενω θυμασαι τα σφηνακια  τα ποτα και τους χορους στα τραπεζια. να μην ξεχασω μια ηλιοκαμενη μαριλ στα κρυα νερα της νταμουχαρης και τους διπλανους που μας κερνουσαν συνεχως σουβλακια!

οι λιγες ηλιουλουστες μερες πισω στο σπιτικο μου περνουν τοσο γρηγορα και ερχεται η μερα που πρεπει να καθισω πανω στην βαλιτσα  -ΡΑ-  μου για να κλεισει. oh lala paris ερχομαστε! ερωτευτηκα σφοδρα την πολη του ερωτα, της μουσικης, των στενων , των vintage μαγαζιων, των sex shop με τα τελεια εξαρτηματα. μα πανω απο ολα ερωτευτηκα τους γαλλους, τα απογευματα στον λουβρο και τα τυρια που υπερβρωμανε μα υπερλατρευω. το σπιτι του σωτου οπου μεναμε οι τεσσερις μας ηταν πανεμορφο με μια σοφιτα και μια κρυφη ντουλαπα. καθε μερα χαιρετουσαμε τους κυριουληδες απο κατω με τις μεγαλες apple οθονες και το βραδυ σουαρε σε σπιτια φοιτητοκοσμου-ακα μιχαηλ, χαρης και αλεξης-. το πιο σημαντικο; η καριναρα που υπερσυμπαθησα παρα τις αρχικες μου προκαταληψεις. η ζωη σαν τριανταφυλλο λενε οι γαλλοι και συμφωνω. παρισακι να με περιμενεις γιατι θα με ξαναδεις.

δεν προλαβαινω να παρω αναπνοη και μπαμ να μαι. χανθ, αγιος νικολας να σερνω μεσα στον καυσωνα την βαλιτσα μου στην τεραστια κατηφορα. τρεχω στην σκηνη και τι να αντικρυσω; 12 μικρα ζουζουνια που δεν με αφησαν σε ησυχια. πολλες φωνες, γελια, φασαριες, μαλωματα και φυσικα εξαντληση απο μερους μου. να μην σχολιασω φυσικα το γεγονος πως με φωναζαν καποιες φορες και μαμα. -mother-.

σειρα εχει το ethnic και η μποεμικη ζωη..ξερεις free camping χωρις τεντα και μπλουζα στο κεφαλι. το μαγιω περιττο να δηλωσω πως εγινε το δευτερο μου δερμα. να μην ξεχασω πως γνωρισα ενα λαμα, -ναι καλα ακουτε- και τον αλεξη που ανεβαζε το τεμπο.

περπατας στον δρομο φουριοζα γιατι εχεις αργησει στον καφε.κοιτας ψηλα και το πρωτο φυλλο χορευει νωχελικα.θυμασαι τον πανεμορφο ποδηλατοδρομο στο παρισι και τις φιλες που αγαπησες και εκει. τα ρουχα σου σε τρωνε και ευχεσαι το φθινοπωρο, η πιο αγαπημενη σου εποχη να ξαναγυρισει.