Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

κειμενα που δεν καθαροεγραψα ποτε.καιρος δεν ειναι?


πρωτη μερα στο πανεπιστημιο-εγγραφη*

τι χρειαζεται δηλαδη ενας ανθρωπος; μα φυσικα καλη παρεα - και ειδικα εναν πιπινοφαγο σεναριογραφο που συγκαταλεγω στους καρδιακους μου φιλους - ,ενα τσαγακι στο αγαπημενο μου μερος - εδω πολυτεχνειο ,εδω πολυτεχνειο! - ,ενα καταπληκτικο tour στα πανεπιστημια - credits to my friend stathis - ,και φυσικα τον πανεμορφο τυπακο απεναντι - θα σε κατακτησω μορελι, θα σε κατακτησω! - . η πρωτη μου μερα στο πανεπιστημιο λοιπον αποτελει γεγονος. η εγγραφη μου εγινε αναιμακτα χωρις παραταξεις να διεκδικουν το κεφαλι μου ενω εγω ειμαι απολυτα κουρασμενη απο το χθεσινο ξενυχτι , βουτηγμενη στο hangover μα πανω απο ολα κεφατη και αισιοδοξη!  


π.σ. το μωρο δεν το γνωρισα ποτε μα το βλεπω συχνα.φινος!:P
 




 διακοπες..ομορφες μερες μακρια απο τον δικο μου πολιτισμο.

11 μερες διχως δαυτον.δεν αγγιξα τα μεταλλικα του ακρα, το καλα γυαλισμενο στερνο του. δεν αντικρυσα το φωτεινο του βλεμμα που καθε φορα με προσμονη με περιμενει ενω παραλληλα με χαιρεταει εγκαρδια το τυπικο του λογοτυπο. οι ματιες μας γινονται ενα και τα χερια μας χορευουν μαζι σε εναν ατερμονο ρυθμο ευτυχιας και η καρδια μου νιωθει την παρανομη ευφορια. μιλαω παντα για τον νεο μου συζυγο..τον υπολογιστη  μου.ναι τον αλητη εκεινον που ξεγνοιαστος με περιμενει στο σπιτι κανοντας τους δικους του υπολογισμους, χορευοντας στον ρυθμο της μουσικης που χρονια τωρα μαζευω. οχι δεν μου ελλειψες γιατι η ζωη δεν ειναι η οθονη αλλα η εικονα. καταλαβε το πια.






εκεινο το βραδυ οι διακοπες τελειωναν και μια νεα εποχη δυστυχως αρχιζε.τρενο.

στο διπλανο βαγονι ενα μικρο κοριτσι κοιμαται. δεν το εχω δει και ουτε το θυμαμαι. πολυ το αγαπαω αυτο το κοριτσακι. ειναι το παιδι που καποτε θα θελω να αποκτησω, η αδερφη μου που κουβαλαω καθε λεπτο καθως και το χαμενο κομματι της παλιας μου αθωοτητας. το βραδυ λοιπον θα ξενυχτησω μηπως και το ακουσω να σιγομουρμουριζει το ονομα μου. τι κριμα που δεν το ξερει. το φανταζομαι να ταιζει φρουτοκρεμα τα ροζ αρκουδια της και να πινει τσαι με τα περιστερια. αληθεια ποσο ομορφες σαπουνοφουσκες κανουν τα ονειρα τα παιδικα; μεγαλες και χρωματιστες και οχι αδυναμες και γκριζες οπως οι δικες μας. θελω να γινω αεροπορος θα πει για να πιανω φιλιες το πρωι με τα συννεφα και το βραδυ χειραψιες με τα αστερια. μα και μπαλαρινα σιγουρα για να σωσει τον κοσμο με το χορο της. ολα τα κοριτσακια θελουν.


θυμαμαι καθε λεπτο,καθε στιγμη πριν γραψω τα κειμενα αυτα και ισως γι αυτο και να αποτελει ενα απο τα πιο αγαπημενα μου post. οτι και να κανουμε οι στιγμες δεν γυρνανε και προσπαθουμε σε μικρα μπουκαλακια ,οπως το κειμενο αυτο, να φυλακισουμε οτι προφταινουμε.

κωνσταντινα*