Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

σας εχω βαρεθει ολους.τρεξε , προσπαθησε και ανεπνευσε για μενα. μην με αφηνεις μετεωρη στα λογια και στην πραξη. αυτο το "θα" θα μας φαει. το μυαλο μου ειναι χωρισμενο σε δυο στρατοπεδα. λογικη και συναισθημα. αν ακουγα την λογικη δεν θα ημουν πια εδω. γιατι να γεννηθω αθεραπευτα ρομαντικη? η αναισθησια μοιαζει απιστευτα γλυκια. ολη την ωρα τριβελιζει και χορευει στο μυαλο μου. η αμφιβολια. περπαταει χερακι χερακι μαζι σου και σε φιλαει. οι μερες φυλακισμενες περνουν γρηγορα η μια πισω απο την αλλη με βαριδιο την ευτυχια μου. ειναι ντυμενες στα ριγε. θελω να ουρλιαξω κατι μαγικο. φοβαμαι. κανε κατι. ειναι η πρωτη μου φορα που αυτοκτονω.


z.

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

ακουω το καινουριο ιταλικο τραγουδι που μου εχει κλεψει το μυαλο. σιγοκονταρω και εγω με τα λιγοστα μου ,σχεδον ανυπαρκτα ιταλικα και νιωθω μια νοσταλγια να διαπερνα την ανασα μου. την νοσταλγια για το αγνωστο. νιωθω το ιταλικο αερακι να μου χτυπαει τα μαλλια ανακατεμενο με μια σταλα γιασεμι. καλοκαιρι, ηλιοκαμμενη με κοκκινα απο την πολυωρη σταση μου μαγουλα στην πολη Μanarola γινομαι ενα με τους πολυχρωμους τοιχους της. απο εκει αποφασιζω να παω στην καρδια της Ιταλιας και με συντροφια μοναχα την μπολικη pizza a la italiano καταφτανω στην πανεμορφη Φλωρεντια. τρεχω. το ρολοι δειχνει ηδη πεντε και η μαργαριτα στο χερι μου διψαει. ραντεβου κατω απο το μεσαιωνικο παλατι bargello περιτριγυρισμενο απο τους περιεργους τουριστες. στηριγμενος πανω στην μηχανη περιμενει εκεινος. ξανατρεχω. γελαμε. το φιλι του εχει γευση espresso. το ασπρο μου φορεμα ξεχυλιζει απο μυρωδιες και αρχιζει να χορευει αγκαλια με το ιταλικο φως πανω στην κοκκινη vespa. αποφασιζουμε να περασουμε την μερα στην Via de` Tornabuoni. και καταληγουμε σε ενα μικρο εστιατοριο. μακαροναδα και κρασι. και φιλια...πολλα φιλια. μου θυμιζει τοσο εσενα...



το τραγουδι ομως τελειωσε.