Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011


κοιτα γυρω σου.
 
ενα βελακι σου καθοριζει την πορεια. περπατας στο δρομο, το φαναρι αναβει πρασινο, προχωρας. δεν το σκεφτεσαι και πολυ φιλε μου. το βελακι σου λεει που να παρκαρεις, που εχει ωραιο φαγητο και απο που περναει το λεωφορειο. αν ειχαμε βελακια και στον ερωτα ισως να αποφευγαμε τις τοσες κακοτοπιες. βελακι τυπου, αυτος ειναι τσιγκουνης, εκεινος ειναι ζηλιαρης, του αλλου του αρεσει ο σαδομαζοχισμος στο σεξ και εκεινος παραδιπλα σε αποκαλει γοργονα  του οταν τελειωνει. ναι, τετοια βελακια σωζουν και ψυχες. και απο οτι φαινεται το δικο μου gps εχει χαλασει εδω και καιρο.

ναι ναι εσενα λεω, εσενα που κοιταζεις το blog μου αυτη την στιγμη. για πες μου λοιπον ποσες φορες εχεις πει την ιδια ιστορια στο πρωτο ραντεβου; ποσες φορες εχεις μιλησει για την οικογενεια σου και για οτι σε φοβιζει στο μελλοντικο σου αλλο μισο; και τι στο καλο θα πει πρωτο ραντεβου; μαζι με την γευση απο την μακαροναδα σου δοκιμαζεις και λιγο χαρακτηρα; πιο περιεργα πεθαινεις. και μιλαω εγω που ψοφαω για τετοιες καταστασεις. μου φαινεται τοσο αδιανοητα δυσκολο πως καθε φορα που γνωριζεις καποιον που σου αρεσει πρεπει να ανοιγεις την πορτα και να εκτιθεσαι σωμα και πνευμα.

αν ομως δεν ρισκαρεις στο πισω μερος του μυαλου σου βλεπεις τον εαυτο σου σε μια πουα πολυθρονα μαζι με την μανουλα να βλεπεις ταινια ,να τρως σταφυλια, να εχεις ασπρα μαλλια και να ανεβαζεις τον ηχο στο τερμα γιατι απλα πλεον δεν ακους. – ναι, πριν λιγο εβλεπα ταινια με την μητερα και με σταφυλια αγκαλια. οχι, δεν εχω ασπρα μαλλια. ακομα. και ναι ειμαι single βρε αδερφε το παραδεχομαι - . αν ομως δεν ρισκαρεις το βελακι θα δειξει μοναξια και οπως στην περιπτωση με το φαναρι ετσι και εδω δεν θα εχεις αλλη επιλογη απο το να το ακολουθησεις.

κοιτα παλι. μα κοιτα ψηλα.
δεν αξιζει το ταξιδι για να βρεις το δικο σου αστερι με κοτσια;

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011







τα χερια μου χωθηκανε στις τσεπες. τουρτουριζα αμετοχη στα πρωτα κρυα του ουρανου και ευχομουν η βροχη να δυναμωσει. μου αρεσει ετουτος ο καιρος. σιγουρα την ωρα που μιλαμε χιλιαδες blog μελαγχολουν σκεπτομενα την καταιγιδα ενω παραλληλα οι κατοχοι τους  ζεσταινουν τα ποδια τους κατω απο την κουβερτα με μια κουπα τσαι στο χερι. μια ψιχαλα κανει τσουληθρα στα μαλλια μου και μια ακομη bunjee jumping στην σιωπη. "μα εσυ ξεχαστηκες εδω" του λεω αποτομα. "δεν εφυγα ποτε μου" μου αποκρινεται νευριασμενα. μια οφθαλμαπατη η φαντασια, πλανευτρα που ξερει μονο να κοροιδευει σκεφτομαι. "νοιαστηκες ποτε σου;" συνεχιζω βιαστικη. "δεν ξερω" ειναι η απαντηση κοφτη. ενα ζευγαρι φιλιεται στην βροχη. ο αντρας την μισει και η γυναικα την λατρευει. τρεχουν να κρυφτουν κατω απο το γιασεμι και εκει θα μεινουν παντα. η μυτη μου κοκκινησε απο το κρυο. τριβω το χερι μου να ζεσταθει. η ανασα μου χορευει στο γυαλι. στην επομενη σταση κατεβαινω. "που πας;" μου ψιθυριζει.
"να ζησω" του φωναζω και κλεινει.