καθισμένη στο πάτωμα, περιτριγύριζομαι από τα πράγματα σου.

πράγματα σαρκικά και μη. καμιά φορά προσπαθώ να με θυμηθώ
μα το μόνο που βλέπω είναι ο εαυτός μου στην ματιά σου.
Άραγε γελούσα περισσότερο πριν;

έγινα ο σαμψών σου,
γεύτηκα τους καρπούς της συντροφιάς κι έχω
χάσει τον εαυτό μου στα μικρά πράγματα που
αγαπώ, την θάλασσα,τον δρόμο, τις μικροεκπλήξεις.

τίποτα δεν έχει την ίδια γεύση χωρίς εσένα,
τίποτα δεν μπορώ να εκτιμήσω αν δεν
είσαι παράγοντας του.

Φοβάμαι πως είμαι άρρωστη. 

Φοβάμαι πως είμαι γεννημένη για την μοναξιά, μια ατέρμονη
φιλία που δεν μπορεί να σπάσει. Λάτρης του εφήμερου και
του αδέσμευτου, ίσως γιατί δεν έμαθα να μοιράζομαι ποτέ. 

Προσθήκη λεζάντας