Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012




απο μικρη ημουν μια αποτυχια στα μαθηματικα.
για μενα 1+1 εκανε τρια , ποτε δυο. σκραπας απο την
κουνια μου, ολη αυτη η λογικη, οι αριθμοι και οι
διαιρεσεις με εκαναν να θελω να κρυφτω.  Ακομα
και οταν μεγαλη πια αναγκαστηκα να τα διαβασω,
ανοιγα κρυφα το λογοτεχνικον μου βιβλιο και ψαρευα με την
ματια μου που και που καποιο δεκαδικο , καποια ασχημη εξισωση
και ετσι περασα τα γοερα μαθη(μα)τικα μου χρονια.

Μετα απο καιρο , το τωρα μου χτυπαει το κουδουνι και
καταλαβαινω πια πως τα μαθηματικα ειναι το πιο
σημαντικο μαθημα. Μην ξεγελιεστε, οχι αυτα που
ολοι γνωριζετε αλλα αυτα στα οποια ολοι δυσκολευομαστε,
και μιλαω φυσικα για τα μαθηματικα του ερωτα.
Εκει παιδες το 1 κανει 100 και το 100 μας ριχνει κατω απο το μηδεν.
Τι διαιρεσεις και βλακειες, εκει μετραει ο απολυτος αμετρητος
πολλαπλασιασμος, οπου τα φιλια φτανουν στο απειρο και η καρδια
 σου χτυπαει ριζα του 90 επι 1000 χτυπους. Τα αστερακια απο το
χτυπημα στο κεφαλι φτανουν την εξισωση σε αδεξιοδο , ενω
οι ανασφαλειες σου λυνουν το οριο.

Γαμωτο, αυτα τα μαθηματικα θα με φανε, μηπως πρεπει καποτε
να μαθω να μετραω? αλλωστε ποτε δεν ειναι αργα..

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

ειναι καποιες παγωμενες μερες που θελεις να γυρεις το κεφαλι σου.
ειναι καποιες παγωμενες μερες που αμφισβητεις τα παντα και τρεχεις
προς την θαλασσα. αγκαλιαζεις το ηλιοβασιλεμα , γινεσαι ενα με
 τους γλαρους που αλαφιασμενοι κοιτουν την πολυβουη ζωη απο
κατω και χαμογελουν κοροιδευτικα.  το φθινόπωρο ειναι παντα η
αγαπημενη μου εποχη για να πεταξεις και παρεα με τα
 κιτρινοπορτοκαλι του φυλλα να προσγειωθείς στα συρταρια της
 καινουριας καθημερινοτητας σου.

μελαγχολεις μπροστα στη ντουλαπα, προσπαθωντας να μαντεψεις
 τα καπριτσια του καιρου και τρεχεις μεσα στην ξαφνικη μπορα που
πιανει φωναζοντας " μου λειπεις ". μελαγχολεις για το περασμενο
 καλοκαιρι, τα καραμελωμενα χαμογελα και τους ομορφους
 ανθρωπους που γνωρισες στο μεγαλο σου ταξιδι. σιγα σιγα περναει
ο καιρος και η κοκκινη κουβερτα βρισκει τα λημερια της στην
αγκαλια σου παρεα με τις παλιες καλες συνηθειες της ταινιας και
 του φαγητου.

κι ομως δεν θα τα βαλω κατω, ειμαι ετοιμη για καινουριες περιπετειες, ερωτες ,



φαγητο και πολλα πολλα ταξιδια!

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

κι αναμεσα σε βενετσιανικα ονειρα , σκεπαρνια και
αρχαιολογικες αερολογιες, καλοκαιρινα φεγγαροφωτα
παρεα με κρυο κρασι και φιλους η πορτα του σπιτιου
με κοιταζει και παλι αυστηρα.

πεφτω πανω στο αδειανο κρεβατι με ολα τα απλυτα παρεα
και αγκαλιαζω τις παλιες συνηθειες, ανθρωπους, αποριες.
ενας ταξιδιωτης μονος, που τριγυρναει σε καθε λογης
μπαξε και μαγειρευει την νοσταλγια εγινα και εγω.

εχω αγχος. εχω ξεχασει να τρωω με πιρουνι, να γραφω
και να τριγυρναω στα λιθινα σοκακια που τοσο αγαπω.
ισως να μην εφυγα ποτε, να ημουν παντα εδω
σε εκεινη την αδεια παραλια που περιμεναμε τοσο
να φεξει, μα ο ουρανος ειχε αλλα σχεδια, διαολε.



   και ολα παλι απο την αρχη, welcome back μικρη






Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

"φαε να, καρπουζι να γιατρευτεις ", λενε.
Οχι, στασου. Αυτο το λεω μονο εγω.

πες μου, πες μου σου λειψα? εφτασε καλοκαιρι!
τοσα πολλα πραματα, τοσος λιγος χρονος..
κι αν το λενε ζωη? την πατησαμεεε

στασου να πλυνω τα χερια μου, μυριζεις καρπουζι.
μεχρι τοτε θα εχω φυγει εξι μερες τωρα.


μαυτα και μαυτα φτασαμεν ως εδω, ως το σημειο που ενα περιεργο
καλοκαιρι αρχιζει και αναρωτιεμαι οσο ποτε τι θα ζησω.
οι απωλειες βουιζουν το ιδιο και το μελλον.


ποσο μου λειψες αναφωνω , ενας χρονος και κατι μερες χωρια.
αν το μαθεις ποτε σωπασε, δεν εχει πλεον σημασια.

ετοιμαζω βαλιτσα γεματο χρωματα και σκονη.
και φως πολυ φως θα εχει εκει.
λες? κι αν παλι εχει σκοταδι?
κανε τον σταυρο σου και πηδα.


 

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

και παλι πεζοδρομια βρεγμενα, πεφτει η ασφαλεια
και αποφασιζετε να παιξετε το σκοτεινο δωματιο.
εκει η παραφινη του μυαλου σου μοιαζει να ειναι λαμπερη. 



το 2 μπαινει μπροστα και αλλοι 7 -  8 - 9 φιλοι ακολουθουν.
αλλοι μπαινουν κι αλλοι βγαινουν μεσα στο παρτυ της ζωης.
εσυ φορας το καπελινο σου και λιγη τουρτα στο δαχτυλο 
σε συντροφευει. "τι θα γινεις οταν μεγαλωσεις?"
"τουρτα, χλιαρη, στην βιτρινα ενος ζαχαροπλαστειου"
και εσυ τολμας οπως ο ηρωας στην χιλιοπαιγμενη σου ταινια. 


κοιτας πισω, ναι πολυ πισω. ενας χρονος περασε. 
μετα κοιτας στον καθρεφτη, γερασες?
οχι, απλα γελας με οτι γουσταρες παλια
γελας, με τις ανησυχιες σου, τα παλια σου θελω. 
"και τωρα , τωρα τι" λες φωναχτα στον εαυτο σου?




 
 
 

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

με κανεις τα γραπτα μου να μισω.
μα κιολας καμω πως σε ξερω.
κι αν εισαι εσυ που αγαπω, κι αν θελω να σου μοιαξω
ειναι η αβυσσος μεγαλη, (504 χιλιομετρα)
.

ελα να κανουμε βουτια,
βαγονι ας γινει η ζωη μας.


το φαρμακο, τις λεξεις
εσυ καλα γνωριζεις.
και το ονειρο εγω, χειριζομαι στα φινα.
















Σάββατο 3 Μαρτίου 2012







βαζεις το χαμογελο, η πιο ωραια σου παρασταση.
δεν εχει σημασια αν η ζωη σου ειναι κωμωδια
 γιατι αποψε το ψεμα απαιτει χαρα.




ελπιδα,

μια λεξη κλειδι για ολους τους τομεις της ζωης σου. μα οτι κι αν συμβει,
οποιος "κακος" ανθρωπος κι αν σε πληγωσει εκει εξω, στον κακο κοσμο
ξερεις πως παντα  θα υπαρχει μια μικρη οαση για σενα που λεγεται οικογενεια.
το θεμα ειναι το μετα. τι γινεται μετα την καταστροφη της.


αυτο το μετα.


θελει μονο δυο μερες, δυο λεπτα, δυο στιγμες μοναχα για να ανατιναχθεις.
μπουμ και η ζωη σου μοιαζει με κομματια, που ψαχνεις μεσα σε μια
ντουλαπα που εχεις μισοριξει ολα τα παλια, φορεμενα σκοροφαγωμενα ρουχα σου.
δεν εχεις δυναμη να σηκωθεις απο το κρεβατι, ουτε καν να τα πιεις παρεα με τον johny.


τα θύματα,


ομως ειναι αυτα που σε απασχολουν περισσοτερο. γιατι εσυ εισαι δυνατη.
μια ζωη χαμογελουσες, εκανες φασαρια, μιλαγες για τα γκομενακια της ζωης σου.
και τωρα τα ιδια κανεις. λιγοι ξερουν για τον εναν, λιγοι ξερουν για την αγαπημενη
σου γευση παγωτου και πως προτιμας τον καφε σου.




 ειθε οι σκοτεινες μερες να κανουν σεξ με το παρελθον.

















                        take me back to love, take me back to PARIS.

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

σιγορουφαω το κρασι μου. πηγε αργα και ποιος γυρναει; 
γελαω με την μοιρα μας και σου ζητω συγνωμη, συγνωμη
για ολες τις πληγες του κοσμου,  για την δικη σου πληγη.
χορεψε για εμας,  προσταζω την ηλιοκαμενη μου μνημη. 
το γελιο σου αναλγητικο, τελειωσαν οι λεξεις. 

η ηρεμη δυναμη , ο ανθρωπος μου εσυ.


*γιατι απλα ειναι η δευτερη φορα που μετανιωνω τοσο πολυ.





Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

αναμεσα λοιπον στο αγχος της εξεταστικης, την γκρινια για 
τα παραπανισια κιλα και τους γιατρους θυμηθηκα το 
blog μου και την γλυκια μου απολαυση να γραφω σε αυτο 
καθετι που με προβληματιζει.

και φυσικα ο τομεας στον οποιον θα  επικεντρωθω δεν ειναι 
αλλος απο αυτον που μας ταλανιζει ολους , ακομα και αυτους 
που πιστευουν πως ειναι απολυτα καλα. Φυσικα αναφερομαι
στο ερωτικο. αγορι γνωριζει κοριτσι, η πρωτη τους συναντηση
μαγικη για το κοριτσι, πιστευει πως ολα οσα ψαχνει υπαρχουν στο
προσωπο αυτο. Για καλη της τυχη ομως απογοητευμενη απο την 
μικρη ζωη της και με την βοηθεια φιλων αποφασιζει να μην 
ενθουσιαστει, βεβαια αναφερει αρκετα εκεινη την μαγικη συναντηση
και αδημονει να γνωρισει καλυτερα τον ανθρωπο που την εκανε να
νιωσει ετσι. αγορι λοιπον ενδιαφερεται για κοριτσι αρκετα. ερχεται
η δευτερη και η τριτη συναντηση  και το πραγμα φαινεται να κυλαει
και πανω εκει  αγορι εξαφανιζεται. και κοριτσι μενει μονο του να 
αναρωτιεται τι στο καλο εκανε λαθος, να αναρωτιεται αν εχει 
αυτη το προβλημα και αν πληγωθηκε τοσο που δεν μπορει να 
ανοιχτει ξανα. δεν ξερω και ισως να μην μαθω και ποτε και η 
αληθεια ειναι πως δεν με ενδιαφερει. αλλα αυτο το γιατι σου καιει 
το μυαλο και αναρωτιεσαι "μηπως ειμαι εγω η προβληματικη γκομενα".

αυτο που μου μενει απο ολη την ιστορια ειναι πως ανθρωποι θα 
περασουν πολλοι απο την ζωη σου και ειναι στο χερι σου ποιοι
θα αφησουν στιγμα σε αυτην και ποιοι θα περασουν αδιαφοροι.
μπορει να φταις, μπορει και οχι αλλα το καλυτερο για σενα και
τον ανθρωπο που αντικρυζεις ειναι να μην συμβιβαστεις και κυριως 
να μην συγκρινεις το παλιο με το καινουριο, μεγα λαθος που κανω
συνεχως. μπορει να ξαναγυρισει μπορει και οχι, αλλα δεν σκοπευω 
να κινησω την ζωη μου γυρω απο εναν ανθρωπο που δεν θελει.
γιατι οποιος θελει, μπορει. αλλα το χειροτερο απο ολα αυτα ειναι
πως καταβαθος συνεχιζω να πιστευω πως φταιω εγω και η 
ξενερωσια μου που οταν με πιανει δεν εχει ορια.
κριμα και μετα απο πολυ καιρο ενιωσα λιγο χαρουμενη.













Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

κοιταζω τις αδειες ωρες.

κοιταζω το προσωπο που αγαπαω πιοτερο στην ζωη μου. το κοιταζω καλα.
ναι ειναι σιγουρο πια πως δεν υπαρχει αλλο. ειναι ο ανθρωπος που θαυμαζεις ,
ο ανθρωπος που εκτιμας, που αν τον χασεις θα χαθεις. ειναι ο ανθρωπος μου.
οι σκεψεις κανουν μπαροτσαρκα στο σκοτεινο και μια στιγμη αρκει 
για να μυρισεις το κενο.

κοιταζω το μεγαλυτερο κενο της ζωης μου. βαραινεις με τετοιο μυστικο. 
μα η ελπιδα βρισκεται σε μια λεξη , η ελπιδα εχει ηθος καλο
και ξερεις πως εκεινη δεν θα χαθει γιατι οι προσευχες σου τραγουδουν.

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

ο χρονος γερναει και εμεις πιο πολυ. 
και ο τοιχος με τις λεξεις του περασμενου γεμιζει. 
σου πεφτει ενα χαμογελο και ο 
καθενας θυμαται τις πιο εντονες στιγμες του.
κατακλυσμος φυσικα γιατι ειναι τοσες.
και τωρα που σου γραφω στιγμη ειναι, 
μα εκεινες καπως πιο γλυκιες, πιο ιδιαιτερες 
σε κανουν τον ανθρωπο που τωρα εισαι.


στιγμην πρωτη. 

ειχα πεθανει. και ηρθες. 
ολες οι στιγμες του κοσμου μια στιγμη. 
και εφυγες. 
μα σε ευχαριστω γιατι 
μαζι σου εμαθα το κατι διαφορετικο, 
ακουμπησα το φασμα της αγαπης
κι ας ηταν και για λιγο.
γιατι μαζι σου μεγαλωσα.


στιγμην δευτερη. 

τσακ. το κλειδι μπηκε στην μηχανη. 
κι οι τελευταιοι χαιρετησαν την μαμα. 
φευγουμε ειπα χαμογελαστα, 
ενας περιπατος στα αδυτα της τουρκιας μαζι 
με την νεα παρεα "γεια σας με λενε ρινα, και ειμαι πολυ κουκλι", 
"εχεις δει ρεγκες να κλαινε" και "γιατι εχεις δει ρεγκες να γελανε?"
που εμελλε να μεινει και ελπιζω να γινει ακομα πιο παλια.
(volume 1)*
βουλε βου κουσε αβεκ μουα σεσουα 
ειναι η μονη αποσκευη που θα χρειαστεις στο 
μαγικο παρισακι. παρισακι ρε μαλακες 
και της παναγιας τα ματια.χρονια ειχα να 
υπερπερασω τελεια και το χρωσταω στην παρεα, 
στα τρεχαλητα στο μετρο, στο περπατημα μεχρι τον αιφελ,
στα "φτανουμε?" ,"μονο δυο γιοφυρια μας απεμειναν",
στην συναυλια στην μονμαρτη και φυσικα στον σωτο
 και στους γαλλους φιλους που παντα θα αγαπαω. 
σταματω εδω. 
(volume 3 γιατι μετραει για δυο.)* 


στιγμην τριτη. 

πολλες στιγμες και οχι μονο τρεις ο σταυροειδης 
εγγεγραμμενος ναος της σχολης μου, 
τα ξημερωβραδιασματα στην βιβλιοθηκη
οπου καποτε πρεπει να αναρτησουν φωτο 
με την ομορφια μου με την λεζαντα
"καλυτερος θαμωνας του μηνα" και το τηλεφωνο 
μου απο κατω για τους ενδιαφερομενους.
ας μην ξεχασω τον καρω πουκαμισο- την τομη 
στο γουστο μου στους αντρες- και 
φυσικα τα υπερπαρτυ στα πανεπιστημια οπου η μπυρα 
εμοιαζε με νερο, κατρακυλιομουν στα γρασιδια
με τον βαγγελη και χορευαμε - ενταξει 
χορευα- εξαλλα με την αμαλοφ. 
την τιμητικη του φετος ειχε ομως και το 8ball 
(19 & gorgeous , best party ever ) παρεα με 
ολα τα φανκι γκομενακια και την τρελοπαρεα που
παντα περναω καλα. θα ξεχασω εγω που χορευα
 "θα ναι σαν να μπαινει η ανοιξη" 
με τα φωσφοριζε μου γυαλια καρδουλες?

στιγμην τεταρτην 

και παλι δεν ειναι μονο τεσσερα τα καινουρια ατομα 
που μπηκαν σε αυτην την μιζερη ζωη 
και εδωσαν λαμψη με τις παρουσιες τους.
τωρα πια εχω στην ζωη μου εναν μικρο πιγκουινο και
 την παρεα του -και συγκεκριμενα εσενα αγαπητε που ξερω πως το διαβαζεις
αυτη την στιγμη-που αγαπαω πολυ ακομα κι αν το παιζω δυσκολο πεπονι,
 την λορανς μου που θα φυγει και θα λυπηθω
 γιατι ειναι το γυναικακι μου, την στελλαρα που 
φωτιζει τις μερες μου με το γελιο της και παντα ειναι εκει,
την μανια μου που ειναι η καλυτερη συνεκπαιδευτρια 
που θα μπορουσα να αποκτησω ποτε,
 τον κυριο so μινιμαλ που ξερει να παρταρει και φυσικα την δουκισσα. 
δεν θα ξεχνουσα ποτε τον twitteroσυζηγο μου
-αμε εχουμε κι απο αυτο, την λυονεζα μαχου 
με την οποια καναμε θραυση εκει στα εξωτερικα,
την σισσυ με την οποια ελπιζω η σχεση μας να εξελιχθει
 ακομα καλυτερη και τον κωνσταντινο 
τον ευλογο ποιητη στην ζωη μου
-γνωστος και ως sex machine-
που ξερω πως καταβαθως με αγαπα.
θα πρεπει ομως να αναφερθω και
στα δυο θαυματα της χρονιας,
την ελεν και την συνονωματη εκ 
των αθηνων που πλεον 
ειναι ανθρωποι δικοι μου
με το μου κεφαλαιο.



στιγμην πεμπτη

η τρελοπαρεα μου , η καθημερινοτητα μου, 
τα ατομα με τα οποια κανω σχεδια για το καλοκαιρι 
και ειναι τα speed dials στο κινητο μου. 
μαριλου, αμαλοφ , βανζελ, ελεν και κατερινιο.
σας αγαπαω απλα και περιεκτικα.




                            καθε χρονος και καλυτερα, καθε χρονος και σοφια λεω εγω.
                                                                 π.σ. το post βγηκε ασχημο εμφανισιακα. και του χρονου.