Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

θρηνώ για τον μελλοντικό μου εαυτό. 
για την θλίψη που θα ρθεί, τα δάκρυα που θα χορέψουν
πάνω στο νεκροταφείο της μνήμης.

γιατί θάνατο θεωρώ να χάνεις τον πιο αγαπημένο απ’ όλους.

τι να τα κάνω τα ταξίδια μόνη μου?
φωτογραφίες μας που γελάνε παραμένουν στο ατέρμονο
παρελθόν,συζητούν τα πως και τα γιατί, τις μέρες ευγονίας.

και συ σαν φάντασμα χωρίς ψυχή, καταραμένο αιώνια να τριγυρνάς,

κλείνεις το φως και κοιμάσαι, κοιμάσαι
για να ξεχάσεις πως κάποτε υπήρχες.

υπάρχω, ρήμα ενεργητικό που έγινε πια τόσο παθητικό,
γιατί υπάρχω σημαίνει  με την ματιά σου να μου δίνεις σημασία.