σου αφιέρωσα ένα τραγούδι.φαίνεται δεν ήσουν εκεί να το ακούσεις γιατί οι ανόητες αγάπες ακόμα μας στοιχειώνουν.είπες λόγια,λόγια ψεύτικα γεμάτα υποσχέσεις και εγώ με ένα ανόητο χαμόγελο στα χείλη ήμουν πάντα κάτω απο την σκιά τους προσμένοντας μια σταγόνα ελπίδα.πόσο μικρή.πόσο ανόητη.το κρασί δεν με κάνει να σε ξεχνώ και ακόμη και στην απελπισία μου ψιθυρίζω το όνομα σου.είναι δύσκολο να είσαι εκεί;ναι.πολύ.και να φανταστείς πως σε γνωρίζω ελάχιστα.οι πτυχές σου που ακόμα δεν έχω μισοκοιτάξει μου χαμογελάνε γεμάτες υποσχέσεις και εγώ πέφτω.μόνη μου κάνω σενάρια και διασκεδάζω με την άγνοια σου.δεν με γνωρίζεις.περνάω καθημερινά κοιτάζοντας ψηλά και μέσα.μα το μόνο που βλέπω είναι η επιθυμία μου που αντανακλά πάνω στο άδειο.γιατί δεν είσαι εκεί;
το τραγούδι τελειώνει και εγώ τρέμοντας διαγράφω.δεν μπορώ.άλλωστε μην ξεχνάς..τα ζάρια μας ήταν όντως πειραγμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου