Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

ως ποτέ.

τα μαλλιά μου βρεγμένα υγραίνουν το πέπλο της σιωπής.ρούχα πεταμένα στο πάτωμα που ακολουθούν το καθημερινό μου προγραμματάκι.τα σκουπίδια μου γεμάτα.τα παπούτσια έξω απο το κουτί τους.το τικ-τακ του χαλασμένου ρολογιού που κρέμεται στον τοίχο άδικα πιάνει τον χρόνο.το μπολ απο τα χθεσινά δημητριακά ακόμη στέκει αμέριμνο και ατενίζει τον χαμό.το φως ανταγωνίζεται τις πρώτες αχτίδες του ήλιου και το τσιγάρο μου αργοπεθαίνει.όχι,δεν καπνίζω.που και που για να γεμίζω τα πνευμόνια μου σιγουριά και αλητεία.άλλωστε η παράβαση σου δίνει μια τρελή ηδονή.ένα δωμάτιο άνω κάτω και μια ζωή σε τάξη.
ως πότε?ποτέ
είναι τρελό να αναζητώ το νέο?αυτό που σε ξυπνά απο τον λήθαργο και σε κάνει να αλυχτάς τα βράδια απο την αδημονία?είναι τρελό να ονειρεύομαι κάτι άλλο όταν έχω αρκετά?γιατί τα πάντα δεν τα πιάνεις ποτέ.νιώθεις πως τα ακουμπάς και ξαφνικά καταλαβαίνεις πως κάτι σου λείπει.αχαριστία ή μη.το παρελθόν μου χορεύει μπρόστα μου και εγώ δεν ξέρω αν πρέπει να το κοιτάξω ή να κλείσω την πόρτα δυνατά.μένω.
ως πότε?πάντα
θέλω να στροβιλιστώ.να χάσω την αίσθηση και εκεί να βρω την μυρουδιά του έρωτα,της αγάπης και του κάτι διαφορετικού απο τα one night stand.γιατί εμείς αξίζουμε και καλύτερα εαυτέ μου.μην χαθούμε στον κόσμο του γρήγορου,του επιπόλαιου και του τόσο μα τόσο ψεύτικου και κυνικού έρωτα.σε παρακαλώ.
ως πότε?για όσο μπορώ

2 σχόλια: