ειναι καποιες παγωμενες μερες που θελεις να γυρεις το κεφαλι σου.
ειναι καποιες παγωμενες μερες που αμφισβητεις τα παντα και τρεχεις
προς την θαλασσα. αγκαλιαζεις το ηλιοβασιλεμα , γινεσαι ενα με
 τους γλαρους που αλαφιασμενοι κοιτουν την πολυβουη ζωη απο
κατω και χαμογελουν κοροιδευτικα.  το φθινόπωρο ειναι παντα η
αγαπημενη μου εποχη για να πεταξεις και παρεα με τα
 κιτρινοπορτοκαλι του φυλλα να προσγειωθείς στα συρταρια της
 καινουριας καθημερινοτητας σου.

μελαγχολεις μπροστα στη ντουλαπα, προσπαθωντας να μαντεψεις
 τα καπριτσια του καιρου και τρεχεις μεσα στην ξαφνικη μπορα που
πιανει φωναζοντας " μου λειπεις ". μελαγχολεις για το περασμενο
 καλοκαιρι, τα καραμελωμενα χαμογελα και τους ομορφους
 ανθρωπους που γνωρισες στο μεγαλο σου ταξιδι. σιγα σιγα περναει
ο καιρος και η κοκκινη κουβερτα βρισκει τα λημερια της στην
αγκαλια σου παρεα με τις παλιες καλες συνηθειες της ταινιας και
 του φαγητου.

κι ομως δεν θα τα βαλω κατω, ειμαι ετοιμη για καινουριες περιπετειες, ερωτες ,

φαγητο και πολλα πολλα ταξιδια!