Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

δεν θα σε συγχωρέσω ποτε.
δεν βάζω τόνο στο ποτε μου,
δεν έχει χρόνο ούτε άρνηση.
απρόσωπο γελάει μαζί μου.
σαν να ξέρει πως δεν μπορώ
να σταματήσω την βουή μου.

ατέρμονη η ματιά στο κενό,
κάπως έτσι γεμίζω την ώρα μου.
σαν πίνακας άδειος έμεινα να κοιτώ.
μονάχα σαλεύουν τα περιγράμματα.
μας μάτιαξαν αγάπη μου,
γι άυτό έφυγες;






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου