Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

ειναι καποιες μερες που δεν ξερω αν ζω ή υποσιτιζομαι.νιωθω να σαπιζω κλεισμενη μεσα σε εναν εγωκεντρικο κυκλο που δεν λεει να ξεχειλωσει.δεν εκτιμω,δεν γελαω οπως παλια ουτε χαιρομαι πραγματικα με τα μικροπραματα που αλλοι δεν εχουν καν.δεν περιμενα πως θα ηταν ετσι τα φοιτητικα μου λακερντι.καθε μερα νιωθω μια ανεξηγητη λυπη και μετα σκεφτομαι ποσο μα ποσο αχαριστη ειμαι.εχω την υγεια μου,ανθρωπους που με αγαπανε και μικρες απολαυσεις.μα κατι μου λειπει as always.θελω να σταματησω να ειμαι στρυφνη,να σταματησω να πρηζω τους ανθρωπους γυρω μου για μια σταλα προσοχης και επιτελους να ζησω χαλαρα και bohemika.θελω να βαλω τερμα στην λυπη,τερμα στην πνευματικη μου απραγεια.μα κατι τετοιο δεν μπορω να το κανω μοναχη μου.γι αυτο και περιμενω.περιμενω.περιμενω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου