Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

ειναι μερες που τρωω σαν να μην υπαρχει αυριο.μερες παραξενες γεματες μισοσβησμενα συναισθηματα στους τοιχους με μπογια.μερες που η τσιχλοφουσκα τριγυρω μου αρχιζει και αλλοιωνεται και μοιαζουν ολα τοσο θαμπά.και πιανω να πιαστώ.τιποτα.τοτε φοραω εκεινα τα γυαλια που κανουν το ονειρο απτο και σχηματα τρελα σχηματα κλεμμενα φιλανε το χερι μου.τα βλεπω ολα ροζ του ψιθυριζω.μα εκεινος κυριος σωστος καθεται στο πλαι μου και διπλα μου προσμενει.μαυρος μα εγω τον βλεπω ροζ και ροζ θα του μιλαω.περιμενει το αργοτερα.τοτε που το κρυφτο θα γινει ερωτας και μαζι θα παμε το ταξιδι.ειναι ενας κυριος κομψος,αποκρυφος και αλανι ο θανατος.μυριζει γιασεμι.τα βλεπω ολα ροζ του ξαναλεω.φορωντας τα γυαλια μου πια την βλεπω.χαρουμενη,ειναι μια συνθεση απο πανδαισιες του ασπρου και χαμογελαστη.μας ελλειψες της ψιθυριζω.ο ηλιος μας τυφλωνει και βλεπω το γελιο της.μου πεφτουν τα γυαλιά. καλημερα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου