Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

μη.

η νύχτα έγινε η κεντήστρα μας και σκέπασε την άγρια θάλασσα καθώς το φεγγάρι γαργαλάει τις παλιές πληγές της μνήμης.εκεί και εγώ χαμένη προσπαθώ για μια παντοτινή και υπέρτατη φορά να μαζέψω τους κόκκους του παρελθόντος μας.το φιλί σου μυρίζει αλμύρα και μου υπόσχεται βόλτες στο ηλιοβασίλεμα και ένα φίλμ γεμάτο πάθος.η σκέψη μου πλανεύεται και το υπόλειμα καπνού σου με τυλίγει και παραδίνομαι.παραδίνομαι στην έκσταση που τώρα με ζαλίζει.ξαναγεννιέμαι πάλι.μικρέ μου κλέφτη έχεις το χάρισμα να με κάνεις να υπακούω στην λησμονιά των πρέπει και των μή.οι τύψεις γίνονται ένα με την ηδονή αποσιωπώντας την αλήθεια που με πείσμα αρνούμαι.σβήνουμε την λέξη ηθική και γράφουμε αμαρτία.αμαρτία να είσαι κοντά μου.στο μυαλό μου ξαναπαίζω την κασέτα των παλιών στιγμών μας τότε που ο έρωτας με κάλεσε και έτρεξα κοντά του.ακόμα τρέχω.<<πουλα με λοιπόν ,στο ξαναλέω >> σιγοψιθυρίζω τον στίχο των Πυξ Λαξ μα εσύ συνεχίζεις.ένα χρόνο κρατούσα την αναπνοή μου και τώρα ο λαιμός μου έχει γεμίσει άμμο,έρωτα,φιλιά,υποσχέσεις και μια φωτιά που γρήγορα θα σβήσει.όχι, δεν είμαι ερωτευμένη.μα κάποιες φορές η επιθυμία μας κάνει δούλους της απερισκεψίας και της ανηθικότητας.δεν είμαι περήφανη.δεν μετανιώνω.τώρα ξαναζώ μέσα απο τα ενωμένα μας χέρια που γρήγορα χωρίστηκαν.σε ευχαριστώ.

Κορώνη 2010.μια φωτιά στην άμμο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου