Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

τικ-τοκ

Μετανιώνεις. Ο χρόνος όμως δεν είναι ο ταξιτζής σου να τον πηγαίνεις όπου επιθυμείς.
Εκείνος βολοδέρνει στις κηδείες και πίνει τον καφέ του στα μαιευτήρια. Ζωγραφίζει κάθε στιγμή της ζωής σου και γελάει όταν εσύ τον ξεχνάς. Ισορροπεί πάνω στις πληγές σου και παίζει κρυφτό με τις αναμνήσεις που κρύβονται στο πίσω μέρος του μυαλού. Οι ευκαιρίες σου λιγοστές. Ο χρόνος είναι αυτός που αλυχτάει στα σοκάκια των χαμένων. Μόνος του μουρμουρίζει τα περασμένα. Ιστορίες ανθρώπων , λαών , έρωτα , πολέμου συμπληρώνουν το ψηφιδωτό της ζωής του. Και μένει πάλι μόνος. Ο χρόνος όμως δεν ερωτεύεται ούτε λυπάται παρά μόνο στέκεται αντίκρυ σου και παρακολουθεί. Εσύ πάλι τον χαιρετάς και τον κερνάς από το πεσκέσι της καθημερινότητας σου για να τον καλοπιάσεις. Κάποιες φορές τον κοροϊδεύεις όμως εκείνος ποτέ δεν ξεχνά. Πάντα γυρίζει πίσω για να σε χρήσει βοηθό του.


έμπνευση σήμερα..όμως δεν το έχω τελειώσει!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου