οι ακατάλληλοι.

Βουλιαγμένη στην καφέ πολυθρόνα με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και την βεντάλια μου να έχει αρπάξει φωτιά συζητάω με μια φίλη. Αναπολούμε μαζί την αθωότητα του δημοτικού καθώς και τα μικρά αηδιαστικά αγοράκια που έτριβαν τα ευρήματα παντός τύπου στο πάτωμα , στην καρέκλα, στην μπλούζα του διπλανού. Τα ζουζούνια πλέκονταν σαν στεφάνια στα μαλλιά μας και εμείς θαυμάζαμε τους συμμαθητές μας για το θάρρος τους. Ένα μικρό τσαλακωμένο ραβασάκι , το μεσημεριανό γλυκό και μια barbie αεροσυνοδός αρκούσαν - και πολλές φορές πολύ λιγότερα - για να πέσει το κορίτσι και να δώσει όρκους αιώνιας..αγάπης! Η πόρτα κλείνει μαζί και η συζήτηση και κάνει την εμφάνιση του ένας κοινός φίλος. Όμορφος , κυνικός μα και συνάμα αθεράπευτα ρομαντικός κάθεται σε μια παρέα κοριτσιών και αρχίζει να φλυαρεί ασταμάτητα.Από πότε οι άντρες μεταλάχθηκαν σε γυναικούλες..αναρωτιόμαστε ακατάλληλος 1 Δόνηση. Το κινητό κάνει το κρασί μου να χορεύει και αλαφιασμένη το σώζω από βέβαιο θάνατο. Η φίλη μου σηκώνει με αγανάκτηση τα μάτια στο ταβάνι και βλέπω την φωτογραφία του να τρεμοπαίζει παρασυρμένη από τις δονήσεις και τον ήχο του Moulen rouge .Μέτριος , αστείος , κουραστικός είναι το όνομα του και αρνείται το όχι λες και είναι κώδικας θανάτου.Απο πότε θα πρέπει να διεκδικήσουμε το δικαίωμα ενός ελεύθερου απογεύματος?ακατάλληλος 2.Και εκεί που συμπεραίνουμε πώς ο έρωτας είναι πλέον κυνικός και πώς οι άνθρωποι βουτάνε πολλές φορές την γλώσσα τους στην όρεξη τους και όχι στο μυαλό τους η πόρτα ανοίγει και πάλι..Μπαίνει εκείνος που τόσο καιρό περιμένω με κομμένη την αναπνοή , εκείνος που ποτέ δεν κάνει πράξεις τις υποσχέσεις , εκείνος που ποτέ δεν μου υποσχέθηκε τίποτα και εκείνος που μπορεί να διαγράψει κάθε συναίσθημα μου.Ο πιο ακατάλληλος από όλους.Γιατί η ζωή μας είναι μια σειρά από ακατάλληλους όπου άλλοι βγαίνουν και άλλοι μπαίνουν από την πόρτα της.Ίσως λοιπόν τότε τα πράγματα να ήταν πιο όμορφα γιατί τα άχαρα αγοράκια του δημοτικού και του παρελθόντος μας τουλάχιστον μας άρεζαν πολύ χωρίς τις περιττές σημερινές προϋποθέσεις.