Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

μακάρι.

πήρα όλη μου την ντουλάπα.φεύγουμε.για ακόμα μια φορά πάω με την ελπίδα πως θα γίνει κάτι το φανταστικό , το διαφορετικό.η χθεσινή ταινία παίζει ξανά και ξανά στο μυαλό μου κι εγώ βάζω πρωταγωνιστές τα δικά μου πρόσωπα.γιατί δεν μπορώ απλά να απολαύσω?το καλοκαίρι δεν είναι για σκέψεις.δεν ήταν ποτέ.ίσως μετά τα τελευταία θα έπρεπε να είχα αλλάξει πολυ και να εκτιμάω.να ΕΚΤΙΜΆΩ.να υπολογίζω.να χαμογελάω.γιατί τελικά τι σου απομένει.είμαι αχάριστη.κλαίω.έκλεισα 11 μήνες απόλυτης σιωπής.επιλογή της θα πούν.ναι.επιλογή μου γιατί αρχίζω και ξέρω τι θέλω.και απο την άλλη παράπονο.δεν θέλω να κλαίω.δεν ξέρω τι θέλω.φοβάμαι την μοναξιά.ίσως πέρυσι τέτοια εποχή να ήμουν ευτυχισμένη.ίσως γιατί έχασα κάτι.έχασα για να κερδίσει κάποιος άλλος κάτι που εγώ δεν θα βρω ποτέ.σκουπίζω τα μάτια.βλέπω τις φωτογραφίες απο τις αγαπημένες μου διακοπές.ξέχασα.δεν είναι δικές μου.κάποτε ήταν.τώρα ανήκουν αλλού.και κατηγορώ μόνο εμένα.τι χαζή που είμαι.πως μπορώ ακόμα να έχω ελπίδες.πως μπορώ να πιστέυω ότι κάποια μέρα ο χρόνος θα γυρίσει και θα είναι όπως παλιά.πως μπορώ να στεναχωριέμαι όταν ο άλλος είναι ευτυχισμένος.εγωίστρια.ένας χρόνος αμείλικτης σιωπής και δεν είχα καταλάβει πόσο με πειράζει.δεν το σκεφτόμουν καν.άλλα τώρα συνηδητοποιώ το πόσο κοντά βρέθηκα στο να ερωτευτώ.τότε η δυστυχία εναλλασόταν με την ευτυχία.πάλι κλαίω.φτάνει.την παρασκευή φεύγω και τώρα θα θάψω πάλι αυτο που με τρώει.πρέπει κάποτε να γίνω αισιόδοξη μόνο που το δεν μπορώ γεμίζει πάντα το στόμα μου και κυρίως το μυαλό μου.δεν μπορώ άλλο.δεν ξέρω τι γράφω.δεν ελένχω.παω να φτιάξω τα υπόλοιπα πράγματα.θα βάλω στο full την μουσική και θα κλείσω δυνατά τα μάτια μου.θα σκεφτώ τις στιγμές μας και μετά τέλος.μακάρι.μια λέξη τόσο χαζή και ικανή να σε κρατήσει πίσω.τέρμα το κλάμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου