συρε με.

finally back*τελος και αυτο το ταξιδι μας.ποσο θα μου λειψει.μονιμη κατοικος Συρου?ε,λοιπον δεκτον!καποιος,καποτε,πανω σε ενα πλοιο χωρις πλωρη χαρουμενος που ενα δελφινι εκανε την εμφανιση του με ρωτησε γιατι.ηρεμια,ποδηλατο,θαλασσα,αισθηση πως ανηκεις σε ενα μικροκοσμο,μπανια απο τον φεβρουαριο,βράδια στο boheme,βενετσιανικα στενα και λουκουμια ειναι η απαντηση μου.μακαρι να ειχες την ευκαιρια να ακουμπισεις το ματι σου στο δικο μου και να αγγιξεις τις αναμνησεις μου γιατι τα λογια πια με δυσκολευουν.σε αυτο το ταξιδι λοιπον κατι εχασα και κατι κερδισα.ασυναισθητα συνδεω τα "κατι" μου με την περιπετεια μας στην Συρο και ξερω πως την εχουν σημαδεψει για τα καλα.οπως και μενα.τα αισθηματα ξετρυπωνουν δυσκολα μα στις διακοπες η διαθεση αλλαζει.ζησαμε λοιπον κωμικοτραγικες στιγμες στο μελλοντικο καφε και νυν σπιτι <<η κατσαριδα>> το οποιο και λατρεψα.ειναι τοσο ομορφο,παλιο και αποπνεει κατι το αρχοντικο.μα πιο πολυ απο ολα αγαπησα εκεινη την παλια πολυθρονα στο μπαλκονι με τα πολυχρωμα λουλουδια.καθισμενη εκει φλυαρεις με το αερακι και παρακολουθεις τους λιγοστους περαστικους ενω ακους το θροισμα των φυλλων της αγριοσυκιας και το περπατημα των γατων.αγαπημενο εξαρτημα μας ο ανεμιστηρας και αγαπημενο κατοικιδιο φυσικα οι κατσαριδες τις οποιες και εκτρεφουμε!ας αφησουμε ομως το σπιτι γιατι ειναι βραδακι και πρεπει να βιαστω. βγαινω λοιπον απο την πορτα του σπιτιου που διαθετει πανω της τα αρχικα Γ,Π και στροβιλιζομαι προς το δημαρχειο.στα σκαλια τουριστες και πιο εκει πεντε κοριτσια που βολταρουν.απεναντι βρισκεται και το πειραματικο που τελικα εγινε το αγαπημενο μου και λιγο πιο περα το μαρουλακι που ειναι μια κακια αλλα τοσο νοστιμη συνηθεια.περνω το τρενακι γιατι εχω ορεξη για φραγκοσυριανη και καταληγω να βολταρω για δευτερη φορα δωρεαν κερασμενο απο τον μαυριδερο στην γωνια.κατεβαινω.αν περπατησεις λιγο ακομα βγαινεις στο λιμανι και καπου εκει βρισκεται και ο γρηγορης μας.αν παλι εχεις ορεξη μπορει να φτασεις μεχρι περα στο σπιτι που μας φιλοξενησε το πρωτο βραδυ και το οποιο ανηκει σε εναν fun της andriana lima!η ωρα πηγε 11 και ηρθε η ωρα να ριβαρω για boheme που ειναι απο την αντιθετη πλευρα και στον δρομο συνανταω το καρνταση που καθε φορα μου διηγηται τα κατορθωματα του.τι γλυκος.τον προσπερναω και πεινασμενη κανω μια σταση στο μερος που με εθρεψε για 10 ολοκληρες μερες και δεν ειναι αλλο απο το πλαζα.αφου τρωω την κρεπουλα μου με κασερι παρολου που ειμαι λατρης του τυριου χαιρεταω τους καγκουρες διπλα μου και συνεχιζω.εφτασα!η μουσικη με γαργαλαει και βλεπω τα κοριτσια να μου γνεφουν ακουμπισμενες στο bar ενω παραλληλα διαβαζουν τα ρητα του μαγαζιου.ο dj απορροφημενος στη επομενη επιλογη του δεν με βλεπει καν.παίρνω το καθιερωμενο τσαι μου και τοτε τον χαιρεταω.καποια στιγμη κουρασμενες απο το μπανιο,την ηλιοθεραπεια,την βολτα και τις ρακετες αποφασιζουμε να αποσυρθουμε απο το boheme και να παμε για μια τελευταια βολτα στο λιμανι.κριμα γιατι δεν νυσταζω και ξερω πως μετα θα στριφογυρναω στο κρεβατι μου.ασε που στο σπιτι ζεσταινομαι!κατι νιωθω και δεν ξερω καν τι ειναι.δεν πειραζει ομως γιατι αλλη μια μερα θα ερθει διαφορετικη μα και τοσο ιδια.*