Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

kathe arxi kai diskoli*


Ένα πεζούλι κρύο. Ένα κορίτσι. Μια θάλασσα. Ένα βιβλίο στο χέρι. Τα ακουστικά στα αυτιά. Και το αγαπημένο της μαλλί της γριάς να λιώνει αφάγωτο στο ατέρμονο πεζοδρόμιο που με τόση απερισκεψία λερώνουν εδώ και αιώνες με την βουλιμική τους σκέψη οι περαστικοί .Όχι όλοι ,ποτέ όλοι, ίσως μόνο μερικοί. Το ηλιοβασίλεμα της ψιθυρίζει ξανά τα μυστικά του και μαζί περιμένουν με ανυπομονησία να φανούν.. Κλείνει τα μάτια.Ο αέρας της χαϊδεύει ηδονικά τον λοβό της ψυχής της και εκείνη ανάμεσα στους δύο αιώνιους συντρόφους, φίλους και ταξιδευτές της βυθίζεται στους προβληματισμούς του ήρωα που τόσο έχει ερωτευτεί. Βήματα , ματιές , χαμόγελα και στην συνέχεια ομιλίες σταματούν απότομα το ταξίδι της και τότε αντικρίζει δύο από τα πιο αγαπημένα της πρόσωπα. Δεν θέλει να τα χάσει ποτέ. Κλείνει τα μάτια ξανά. Τρείς γλάροι πετούν. Επιτέλους γεύεται την αίσθηση της αδρεναλίνης που νιώθει όποιος κάνει ποδήλατο δίχως τα χέρια στο τιμόνι , όποιος ερωτεύεται, όποιος γελάει δυνατά ξεμπλεγμένος από τις αράχνες της καθημερινότητας . <<Κωνσταντίνα?>>. Γυρνάει πίσω και βλέπει την σίσσυ και την μαριλένα να την περιμένουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου