γιατί?

πάντοτε αναρωτιόμουν γιατί τα δάκρυα μας είναι αλμυρά!τα δικά μου τουλάχιστον..δεν θα έπρεπε να έχουν μια γεύση άσχημη ..για παράδειγμα αυτή του σπανακόρυζου με την οποία εγώ εχω πάρει διαζύγιο εδώ και καιρό?τα δάκρυα δεν έρχονται παρέα με την θλίψη?πως γίνεται λοιπόν να έχουν την γεύση της θάλασσας που τόσο αγαπώ?από την άλλη κάποιος δαιμόνιος παρατηρητής θα μου υπενθυμίσει πως τα δάκρυα έρχονται κι αλλιώς..ναι κι αλλιώς!με τη χαρά, την έκπληξη, την επιτυχία και τη συγκίνηση για όλα αυτά!εεε!σε εκείνες τις περιπτώσεις τα δάκρυα θα πρέπει να έχουν την γεύση παγωτού , μαλλιού της γριάς και σοκολάτας μαζί!κι όταν πάλι κλαίς απο την ντροπή σου αυτά θα πρέπει να έχουν την γεύση παντζαριού.έτσι είναι το σωστό!και όχι κάθε φορά η θάλασσα να σπαρταράει στο στόμα μου!γιατί εγώ την αγαπάω την θάλασσα και κάθε μέρα μου λείπει.ακόμα λοιπόν και αν είμαι χαμογελαστή και κλαίω για κάτι καλό πάντα μέσα μου θα κρύβεται ο πόνος γιατί πάντα θα μου λείπει εκείνη!φεύγω:)